کد مطلب:2800 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

دلبستگي به افراد و نيز دل مشغولي هاي بيفايدهموجب افت تحصيلي و نيز اضطراب در وجودم شده است. چه كنم تا از اين مشكل رها شوم؟

خواهر محترم نثر منظم و زيباي شما از استعداد بسيار خوبي حكايت ميكند. جملات رسا و كلمات پر معنا حاكي از ارادة قوي است كه بايد خود را دست كم نگيريد. ما بر اين باوريم كه در زندگي موفق خواهيد بود. پاكي و بي آلايشي در اين سن و سال لطف الهي است. در عين حال به اعتراف خودتان همه چيز از عشق كاذب شروع شده است. البته طرح اين موضوع با مخالفت شما و خانوادهتان با ازدواج همخواني ندارد، اگر چه به خاطر كمي سن و نيز نداشتن تجربة كافي، قابل توجيه است.

دوران نوجواني دوران سپردن تعلقات و از قيدوبند رها ساختن تكلّفات و مشقاتي است كه ميتواند در تربيت پذيري كمك ميكند.

شخصي به منزل شما ميآيد، شما به او تعلق خاطر پيدا ميكنيد، از شما خواستگاري مي كند، ولي سن شما كم است. او ميرود ازدواج ميكند، ولي عشق او از دلتان بيرون نميرود. از او شخصي خيالي ميسازيد و هنوز فكر ميكنيد آن كسي كه ازدواج كرده، او نبوده و روزي به سراغتان ميآيد...

اين موضوع را باور داريد كه عشق كاذب و خيالي راه به جايي نميبرد. اين مسئله را بدانيد كه شما نهالي در باطن رشد ميدهيد كه خداي نكرده ممكن است به درختي بزرگ تبديل شود. و اينك در پي چارة درمان و خشكاندن ريشة درختي افتادهايد.

تمام آفت ها و مشكلات شما از اين مسئله ناشي ميشود كه شما راه دلتان را براي ورود افكار نامناسب و تخيلات شيطاني باز گذاشتهايد. پس تا وقتي اين راه بسته نشود، هرگز نخواهيد توانست به راه نجات دست يابيد. البته بستن اين راه بحمدالله براي شما آسان است و توبه هاي پياپي كارساز خواهد بود.

توصيه ما به شما اين است كه به تدريج سمت و سوي افكارتان را از اين مسير تغيير دهيد تا كاملاً از اينگونه بندهاي غلط رها شويد. البته انسان موجودي جايزالخطا و فراموش كار است، ولي نميتواند از فطرتي قوي و هوشيار كه نعمتي خدادادي است، گريزان شود. فطرت هر آدمي او را به سوي خوبي ها رهنمون مي كند، ولي وقتي شيطان او را وسوسه كرد، او را به اشتباه وامي دارد و از مسير صحيح خارج ميكند.

انساني كه مريض مي شود، طبق سفارش دكتر و تجربه و احساس خودش براي آن كه از درد و مرض راحت شود، از غذاهاي چرب و شيرين و لذيذ چشم ميپوشد. همين كار او سبب ميشود كه زودتر به بهبودي برسد. شخصي كه پرهيز نمي كند، نميتواند منتظر بهبودي باشد.

همين دستور از طرف اسلام براي مسلمانان و مؤمنان براي سلامتي روح آنان توصيه شده است. روح بايد از خيلي لذت ها چشمپوشي كند تا به سعادت برسد.

امام صادق(ع) فرمود: قلب (دل) حرم خدا است. در حرم خدا غير خدا را ساكن نكن[1] .

عشق كاذب يعني عشق شيطاني و خيالي است. آنچه در شماست، يك مكث است. درست است كه انسان نميتواند مصون از خطا باشد، اما معصيت و گناه نبايد ساكن قلب شود. حضرت ميفرمايند در حرم خدا غير خدا را ساكن نكن. غير خدا يعني دنيا، گناه، شيطان، دروغ، تهمت، غيبت، افكار نامناسب و

شما اكنون در بند تعلق و خيالبافي هايي هستيد كه ارزشي ندارد و موجب افت تحصيلي، اضطراب روح و سلب آرامشتان شده است.

از نااميدي سخت بپرهيزيد كه نااميدي بزرگترين گناه است.

وقتي انسان دل مشغولي هاي دنيوي داشته باشد و دغدغههاي بي ثمر در آيينة خود حك كند، هميشه مضطرب خواهد بود.

هيچ جوان مسلماني حاضر نميشود شخصيّت خود را فداي دل سپردن هاي خطا كند و خود را به بهايي اندك بفروشد.

توصية ذيل در بهبود وضع شما مؤثر است:

1- انسان موجودي صاحب اختيار و باشعور است. او ميتواند با اراده اش هر كار سختي را آسان كند. پس بهتر است سمت و سوي افكار و خيالتان را تغيير دهيد.

2- با خواندن كتاب هايي در مورد عقايد و احكام اسلامي، مبدأ و معاد، دنيا و آخرت مباني اعتقادي خود را تحكيم كنيد، تا احساس پوچي نكنيد.

3- سعي نكنيد به نذر روي آورده، بار تكليف اضافي روي دوشتان بگذاريد.

4- زيارت معصومان و ائمة اطهار عليهم السلام آرزوي هر مؤمني است، خصوصاً امام هشتم عليهالسلام كه ايران اسلامي مزيّن به مرقد شريف اواست و هر ايراني ميتواند به زيارتش نايل شود. مطمئناً حضرت ميهمان خود را فراموش نخواهد كرد.

5- در انجام عبادت اعتدال پيشه كنيد.امام صادق عليهالسلام فرمود: خود را به جبر و اكراه وادار به عبادت نكنيد[2] .

6- سعي كنيد چشمتان به نگاه به نامحرم عادت نكند. امام صادق عليهالسلام فرمود: چه بسا يك نظر كوتاه حسرتي طولاني به ارث ميگذارد[3] .

اگر خواستگار خوش اخلاق، مؤمن و خانواده داري پيدا شد، به او جواب مثبت بدهيد، زيرا در رفع چنين حالاتي تأثير دارد.

وسوسه هاي قلبي تا وقتي كه به گناه منتهي نشود، گناه نوشته نميشود. اشعار ذيل را بخوانيد:

غرق گنه نااميد مشو ز ديدار ما كه عفو كردن بود هم دم كار م

بندة شرمندة تو، خالق بخشندة من بيا بهشتت دهم مرو تو در نار م

توبه شكستي بيا، هر آنچه هستي بيا اميدواري به جوي ز نام غفار ما

[1] بحار الانوار، ج70 (جاپ ايراني)، ص25، حديث 27.

[2] بحار الانوار، ج71، ص213، حديث4.

[3] مهدي ري شهري، ميزان الحكمه، ج4، ص3289.